بذر گشنیز
https://shop.golbargepamchal.com/product/166/
پاکت خانگی 15 گرمی ( 3400 عدد بذر )
ارسال رایگان سفارش های بالای 150 هزار تومان
https://shop.golbargepamchal.com/product/166/
پاکت خانگی 15 گرمی ( 3400 عدد بذر )
معرفی گشنیز :
گشنیز Coriander با نام علمی Coriandrum sativum از خانواده Apiaceae یکی از انواع سبزیجات می باشد که هم در مصارف غذایی و هم در مصارف دارویی و درمانی کاربرد دارد. گشنیز یک سبزی معطر و خوشمزه است که بسیار آسان پرورش داده می شود. حتی افراد تازه کار هم بدون مشکل می توانند این سبزی را در باغچه و یا حتی گلدان پرورش می دهند و برای خوشطعم کردن غذاهای مختلف هم به صورت تازه و هم به صورت پودر شده کاربرد دارد.
استفاده از این گیاه برای خاصیتهای درمانی و یا مصرف خوراکی آن به 150 سال قبل از میلاد مسیح باز میگردد. از میوه بذر گشنیز محلی اسانسهایی نیز تولید میشود که مصارف بسیار زیادی در صنایع مختلف مانند لوازم آرایشی و بهداشتی، نوشابه سازی و صنایع دارویی دارد. این ویژگیها باعث شده تا گشنیز تبدیل به یکی از پراستفادهترین انواع سبزیجات در جهان شود.
زمان كاشت گشنیز بستگی به شرایط اقلیمی محل رویش گیاه دارد و به دو صورت بهاره و پائیزه كشت میشود. در كشت بهاره بهترین زمان اوایل بهار (فروردین ماه) است. بذر گشنیز از جمله بذر سبزیجاتی است که در طب سنتی کاربرد دارویی داشته و از آن به عنوان تقویت کننده دستگاه گوارش یاد می شود.
آبیاری سبزی گشنیز :
از نظر آبیاری، گشنیز به آبیاری روزانه نیاز دارد؛
این سبزی برای جوانه زنی به آبیاری زیادی نیاز دارد بنابراین برای تامین رطوبت، تا بیرون آمدن جوانه ها باید آبیاری هر روز و منظم صورت گیرد. به طور کلی قبل از سبز شدن گشنیز، آبیاری باید به صورت روزانه انجام گیرد ولی بعد از آن، هر 2 یا 3 روز آبیاری گشنیز کافی می باشد.
در نهایت گشنیز برای رشد ایده آل به آب نسبتا زیادی نیازمند است به طوریکه خاک بستر باید مرطوب باشد ولی از طریق مالچ بایستی از خیس شدن آن جلوگیری به عمل آید.
نور لازم گشنیز :
گشنیز گیاهی است بسیار نورپسند و در تمامی مراحل رشد به نور نیاز دارد.
نور برای تولید کلروفیل و انجام فتوسنتز ضروری میباشد. و کاهش نور به میزان بیشتر از آن، سبب افت کلروفیل تولیدی و نهایتاً فتوسنتز میشود. و باید دقت شود که میزان تابش آفتاب بر گیاه گشنیز نباید بیش از 4 الی 5 ساعت در طول روز باشد، زیرا باعث پژمردگی برگ های گشنیز می گردد.
دمای مناسب رشد گشنیز :
گشنیز از نظر دمایی به دمای معتدل نیاز دارد بطوری که در دمای سرد و پایین و در دمای گرم و بالا رشد نمی کند.
بهترین زمان برای کشت این سبزی در بهار است. مناطق گرمسیری باید این سبزی را در پاییز کشت کنند. آزمایشهای مزرعهای نشان داد است که گیاهانی که در مرحله روزت هستند، تحمل بالاتری نسبت به دمای پایین دارند. تیپهایی از گشنیز که حالت روزت ندارند برای چند روز میتوانند دمای صفر درجه سانتیگراد را تحمل کنند.
خاک مناسب برای گشنیز :
خاک مناسب برای کشت گشنیز خاک برگ به همراه کود حیوانی پوسیده شده و خاک باغچه با زهکشی خوب می باشد.
لازم به ذکر است که گشنـیز به دو صورت آبی و دیم کشت می شود، در کشت آبی، این گیاه قادر می باشد در انواع خاک همراه با کود دامی کافی رشد کند. در شرایط دیم از کود دامی در خاکهای سنگین برای افزایش ظرفیت نگهداری آب در خاک استفاده میشود. گشنیز در خاکهای سیاه، سنگین، رسی و غنی از سیلت با زهکش مناسب و رطوبت مناسب رشد ایده آلی دارد و خاکهای شور، قلیایی و شنی مناسب زراعت گشنیز نمیباشند.
تکثیر و کشت سبزی گشنیز :
تکثیر گشنیز به صورت کشت بذر ( نشا یا مستقیم در زمین اصلی) می باشد.
در روش اول بعد از زهکشی مناسب خاک، بذر ها در عمق 0.6 سانتی متری سینی نشا کاشته می شود.
در روش دوم، بعد از انتخاب خاک حاصلخیز و نرم برای گیاه، بذر ها را به صورت دستی بر روی سطح مورد نظر پاشیده و روی آن را با لایه نازکی از خاک نرم و کود بپوشانید گیاه را آبیاری کنید، طوری که مرطوب شود نه خیس و تا زمان جوانه زنی سطح خاک را مرطوب قرار دهید. پس از گذشت یک تا نهایتاً دو هفته بذر گیاه جوانه می زند و شروع به رشد میکند. لازم به توضیح است که گشنیز در شرایط سرد زنده نمی ماند و از طرفی در گرمای شدید نیز امکان رشد برای گیاه میسر نخواهد بود. بنابراین در مناطق گرمتر کشور بهتر است در فصل پاییز که هوا خنک تر است، اقدام به کاشت بذر گشنیز کرد. بهترین زمان کاشت بذر گشنیز در مناطق سردسیر نیز در اواخر فصل بهار می باشد.
آفات و بیماری ها و علف های هرز :
1 - لکه برگی با عامل بیماری .Septoria sp این بیماری یکی از مهمترین بیماری های گشنیز است که در صورت عدم مبارزه با پیشگیری خسارت فراوانی را به محصول وارد می کند . این بیماری از تبریز به عنوان لکه برگی گشنیز گزارش شده است.
مبارزه : سمپاشی با قارچ کش های سولفور قابل حل در آب و یا کاراتان به مقدار یک کیلو در هکتار در چند نوبت و داستینک به مقدار ۲۰ تا ۲۵ کیلوگرم در هکتار برای کنترل بیماری توصیه شده است.
3 - پوسیدگی فوزاریومی : عامل بیماری گونه های مختلفی از قارچ Fusarium است که در گیاهان گشنیز ایجاد پوسیدگی می کنند.
این بیماری گیاه دارویی گشنیز باعث سیاه شدگی و پوسیدگی در ناحیه طوقه بوته های بیمار می شود. برخی از گونه های قارچ عامل بیماری در بوته ها ایجاد هیپرتروفی میکند. بوته های جوان بر اثر حمله این قارج از بین می روند. پس از آلودگی برگ های بالایی گیاهان گشنیز خشک شده و می ریزند. برگ های پایین نیز پوسیده و یا زرد رنگ و سپس خشک می شوند
روش مبارزه با پوسیدگی فوزاریومی :
کنترل این بیماری بسیار مشکل است. استفاده از بذور سالم و عاری از بیماری، ضد عفونی بذور با اگروسان یا هگزاسان به مقدار ۲ گرم برای هر کیلوگرم بار برای پیشگری مناسب است. بذرها را نیز می توان با موادی نظیر تی. ام. تی. دی یا وایتکس ضد عفونی کرد، عدم کشت مجدد در زمین های آلوده و است و سایر تولیدات کشاورزی برای کنترل بیماری سودمند خواهد بود، تا سه سال از کشت گشنیز در زمین های آلوده به قارچ باید خودداری شود، انجام شخم عمیق در تابستان امکان ابتلای گیاه را به این بیماری کاهش می دهد.
4 - زنگ با عامل بیماری Puccinia petroselini قارچ عامل بیماری باعث تشکیل تاول های زرد رنگ، قهوه ای یا سیاه بر روی ساقه یا برگ گیاهان بیمار می شود.
5 - پوسیدگی نرم با عامل بیماری Ervinia caratovora باکتری عامل بیماری بر روی گیاهان بیمار ایجاد پوسیدگی نرم می کند. پوسیدگی از قسمت انتهایی ریشه شروع شده و به سمت بالای گیاهان بیمار گسترش می یابد. باکتری یک سلولی ، انفرادی یا زنجیری، از نظر رنگ آمیزی گرم منفی است و در اطراف باکتری تا هفت تاژک محیطی دیده می شود. مبارزه با تساوی صحیح می توان بیماری را پیشگیری کرد.
6 - گال ساقه با عامل بیماری Protomyces macrosporus ، این قارچ در ناحیه آوند ها، برگ و ساقه های گل دهنده تولید گال و اندام های غده ای شکل می کند. گیاهان مبتلا به این بیماری هرگز بذر تولید نمی کنند.
7 - لکه برگی با عامل بیماری Xanthomonas heterocea ، باکتری عامل بیماری باعث بروز خسارت سنگین به محصول می شود که سبب بروز لکه های زرد یا قهوه ای روی گیاه می شود.
خواص دارویی گشنیز :
کشت اصلی بذر گشنیز محلی بیشتر به دلیل خاصیتهای دارویی آن است.
از گشنیز محلی برای درمان نفخ، دل درد، سلامتی دندانها و لثه، درمان جوشهای صورت و آفتهای دهانی، ضدعفونی کردن مجاری ادراری، رفع تشنگی، از بین بردن مسمومیتهای غذایی، از بین بردن بوی بد دهان، آرامش اعصاب و درمان اختلال خواب، ، تقویت فعالیت قلب، درمان اسهال خونی، بیماریهای عفونی روده، تسکین دندان درد، درمان سرماخوردگی، افزایش شیر مادران شریده، نرم کردن سینه، افزایش اشتها، درمان خارش بدن، درمان غلظت بالای خون و جلوگیری از رشد کرم در دستگاه گوارشی استفاده میشود.
گشنیز سرشار از انواع ویتامینهای A، B و C است. مصرف این گیاه برای خواص درمانی آن به صورت دمنوش، عصاره، تخم گشنیز، تازه خوری و استفاده در غذاها است. از این رو استفاده از روشهای مختلف مصرف سبزیهایی مانند گشنیز میتواند بدنی سالم و شاداب را برای شما به ارمغان بیاورد. با این همه خاصیت درمانی کشت زیاد آن خیلی هم تعجبآور نیست.
اگر از قبل عضو هستید پس وارد شوید!
دیدگاه خود را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.